Aleida (52) werkt als adviseur bij De WarmteTransitieMakers, een bureau dat gemeentes adviseert over hoe ze zo concreet mogelijk aan de slag kunnen met de warmtetransitie. Met haar jarenlange ervaring als duurzaamheidsadviseur (voor o.a. VvE’s en bewonersadviesbureaus) is Aleida altijd op zoek naar de beste manier om duurzame oplossingen voor iedereen toegankelijk en dus betaalbaar te maken. “Het gaat mij niet om de techniek, ik zoek oplossingen waar mensen echt warm voor lopen.” En die integrale visie brengt ze ook in de praktijk als het om windenergie gaat.  

Aleida woont al veertien jaar in Amsterdam-Noord, vlak bij een van de zoekgebieden voor een Amsterdamse windmolen. Laat die maar komen, zegt Aleida, die zich niet kan vinden in de bezwaren van sommige omwonenden. “Hij komt echt een flink eind van de huizen af te staan. En er ligt een dikke snelweg tussen waar we véél meer last van hebben.” Energiecoöperaties waren Aleida dankzij haar werk natuurlijk al jaren bekend. Zodra ze lucht kreeg van mogelijke windmolens in Amsterdam, sloot ze zich ook direct aan bij Amsterdam Wind. “Ik zou het liefst een coöperatieve molen in mijn achtertuin neerzetten, en alle buren laten meeprofiteren van de opbrengst. Zodat ze zien dat het echt kan. En dat het niet eng is.”

 

‘Geen ziekmakende windmolens’

Aleida steekt haar mening over windmolens niet onder stoelen of banken en gaat het gesprek over windenergie graag aan. Zo deed ze recent nog een oproep aan haar stadsgenoten: stop met klagen, want elke windmolen telt. De grote kranten wilden het stuk niet plaatsen, vertelt Aleida. Waarom niet? “Tja, een geluid vóór windmolens, dat vinden mensen kennelijk niet spannend. We luisteren nou eenmaal liever naar mensen die ergens tégen zijn.” Ook al herhalen die vaak dezelfde riedel, zoals: waarom zetten we die windmolens niet op zee? Aleida zucht: “We zétten ze al op zee. Prima als je ergens tegen bent, maar informeer jezelf dan tenminste.” Overigens luistert Aleida wel écht naar de argumenten van tegenstanders van windenergie. “Zoals bij alle ingrijpende veranderingen moet je goede voorwaarden met elkaar afspreken. Genoeg afstand tot woongebied, dat is logisch. Tegenstanders gaan er vaak wel heel makkelijk vanuit dat het niet goed geregeld wordt. Ze zeggen: wij willen geen ziekmakende windmolens. Maar die wil ik natuurlijk ook niet! Daar wordt genoeg onderzoek naar gedaan, daar vertrouw ik op.”

 

Een windmolen in de volkstuin

Maar dat vertrouwen is niet vanzelfsprekend, ervaart Aleida om zich heen. “Windmolens zitten in een raar verdomhoekje waar een enorm appèl wordt gedaan op angst. Maar die angst is echt niet nodig.” Vanuit haar werkervaring kan ze zeggen dat coöperatieve energieprojecten volledig te goeder trouw worden aangepakt. Een beetje overlast is alleen niet helemaal uit te sluiten. “En dat is hartstikke rot voor degenen die er last van krijgen. Maar het klimaatprobleem is nóg rotter, wat mij betreft. Dat gaat over veel meer dan een beetje overlast.” Aleida vindt de angst voor overlast in en om Amsterdam extra vreemd, omdat daar al windmolens staan “waar je nooit iemand over hoort”. En het argument van bewoners die ‘heus niet tegen windenergie’ zijn, zolang het maar niet bij hen in de buurt is? Aleida: “Dat kun je eigenlijk niet zeggen in Nederland. Zo’n beetje heel Nederland is wel iemands achtertuin. We hebben hier geen lege vlaktes. Dus als wij onze doelstellingen willen halen als land, moet iedereen daar een beetje voor meebewegen.”

 

Aan je kinderen uitleggen

Overigens verwacht Aleida dat het zoekgebied in de buurt van haar huis uiteindelijk zal afvallen. Daar is plek voor slechts één windmolen; het is natuurlijk efficiënter om er meer tegelijk te plaatsen. Bij Schellingwoude, waar Aleida een volkstuintje heeft, kan dat wél. Veel van haar mede-tuinders zijn fel tegen de komst van windmolens. Aleida krijgt regelmatig uitnodigingen voor demonstraties. “Ik probeer mijn mede-tuinders dan uit te leggen dat een windmolen niet alleen noodzakelijk is, maar ook allemaal voordelen biedt. Hoe leuk zou het zijn als we met de hele volkstuinvereniging samen een coöperatieve windmolen bezitten?”
Al met al is Aleida optimistisch — daarvoor heeft ze ook genoeg mooie voorbeelden gezien in haar carrière als duurzaamheidsadviseur. Natuurlijk gaat er ook weleens iets mis. “Maar het klimaatprobleem is een te grote bedreiging op dit moment. En dat moeten we oplossen, met alle middelen die we hebben. Ik zou het niet aan m’n kinderen kunnen uitleggen als ik niet vóór windenergie was.”